tadı kaçmış,
rengi solmuş,
olgunlaşmamış sivilceye benzer bir acı çeken
aşk şiirleri; yazmayacağım.
imkansızlara,
platoniklere,
anasonlara,
dumanlara;
dokunmayacağım bile.
yeterince gravür kustum zannediyorum ki.
tezahürata gerek yok
yaklaşık olarak terk ediyorum seni.
şimdi başa dönüyor suret,
telaşsız.
artık yazmamışsa parmaklar;
çok samimiyimdir.
ve sen eğer ithaf bekliyorsan;
Paul Verlaine şiiri bıraktı,
dans ediyor.
Biliyor musun o şiiri?
Şiir içindeki şiiri.
Dans edelim gel.
