Tonlarca anlamlarla yenileniyor
arabesk hallerim..
Olmayan umutlar biriktiriyorum,
fakirin ekmeği misali..
Keşke bile diyememek nasıl acı..
Kendimden kaçak,
akla zarar hesaplaşmalar..
Aramayın yokum,
ve hep aynı soru:
Nerde biticek yolum..?
Biliyorum saçmalıyorum, ben bunu hep yapıyorum..
Nerde kaldıysa o mutluluk, sahip olamamak yorgunluk..
Kaldıramıyorum kendimi ve bana en acısı kandıramıyorum artık..
Kelimelerin bile anlamları tükendi, yazamıyorum. Sadece yazınca çekilir biri olmak...
Bak bu da koyuyor adama!
